Tabletjes eten, tukjes doen, friends kijken en aansterken....

Hallo,

Omdat veel mensen vragen hoe het met me is, zal ik ff een kort verhaaltje posten... Ik ben helaas nog niet beter. Ik had medicatie gehad tegen Giardia en die leek te helpen. Afgelopen dinsdag voelde ik me goed, dacht woensdag wel weer aan het werk te kunnen. Maar helaas ging het dinsdagnacht weer mis, zweten, misselijk, diarree en heel erge bubbels in mn buik. (ik wou op dat moment dat ik scheten kon laten op commando, maar  nee de lucht bleef binnen) Ik ben dus nog niet aan het werk gegaan. Richard is me komen opzoeken, en heeft nieuwe antibiotica voor me geregeld. Dit keer dezelfde als die Anne had gehad, en die haar van haar darmparasiet af had geholpen. De kans was namelijk best aanwezig zei hij, dat ik het van haar had over genomen. Ik ben nu op de helft van die kuur en het lijkt wel wat op te knappen. Vanmorgen werd ik fitter wakker, en vannacht heb ik niet zoveel last gehad van misselijkheid en de rest vd ongemakken. Ik heb dus goede hoop dat ik nu beter zal worden.

En dat mag ook wel, want gister had ik voor het eerst echt ff een dip. Na 2 weken hier, en bijna alleen maar klotendingen meegemaakt zag ik t ff wat somberder allemaal. Op een gegeven moment is dat nou eenmaal een beetje teveel allemaal, zeker als je alleen bent, en nog niet echt de leuke kant van je reis hebt kunnen bekijken! Dus het moet nu wel echt beter gaan worden. Ik ben hier niet gekomen om alleen maar ziek te zijn, en voor depressieve suicidale huisgenoten te zorgen! Gelukkig is daar dan meestal Matthijs of moeders die me ff opvrolijkt, dus ik kan er wel weer ff tegen nu, maar gegeven blijft; het moet nu wel echt beter gaan worden!

Gister kon ik ook nog eens de deur niet uit. Er waren demonstraties/rellen in de stad, tegen de president en de manier waarop zij met de economische situatie van Malawi om gaat. Veel sirenes gehoord de hele dag, maar gelukkig niks echt zo dichtbij dat ik moest vrezen voor wat dan ook. Het was een km of 4 hiervandaan.

Gister ook nog een paar goede gesprekken met Anne gehad. Ze wil er graag een hond bij. We hebben Sadie al, maar ze zou er nog wel een hond bij willen. We hebben afgesproken dat zolang ik hier ben, ik voor de hond mag zorgen, en hij/zij bij mij in mijn huisje zal slapen etc. We adopteren de hond dan natuurlijk wel van de LSPCA, dus het wordt geen puppy maar waarschijnlijk een volwassen hond. En ik moet natuurlijk een naam bedenken, dus als jullie leuke suggesties hebben, hoor ik het graag! :) Maar goed, dit in het vooruitzicht is het wel een beetje een opkikker.

Ik doe het de komende paar dagen nog rustig aan, ik kan nog niet veel eten dus ben nog wat slapjes. Na elke maaltijd (voor zover je een bakje cornflakes met melk of een appel een maaltijd kan noemen) voel ik me nog misselijk en heb ik heel veel bubbels in mn buik. Het voelt een beetje alsof ik constant honger heb, dat gevoel dat je maag zo leeg is dat het bubbelt. Alleen als ik eet, word ik misselijk dus 'to eat or not to eat', dat is een beetje de vraag!

Ik ga weer lekker tabletjes eten, tukjes doen, friends kijken (want dat download ik, dank aan broer Wesley voor de hulp daarbij!) en aansterken en dan hoop ik maandag weer aan het werk te kunnen. Het wordt nou toch wel eens tijd voor een reisverhaal met wat meer spanning en sensatie uit de dierenkliniek/werkervaring hoek dacht ik zo! Ik wens jullie veel schaatsplezier, want ik hoor van iedereen dat t daar goed koud is! Enjoy winter!

Dikke kus! Bianc