En toen begon het goede leven....

Hallo luitjes!

Hoe is het leven daar in het koude Nederland? Het begint mij hier ondertussen een beetje beter te bevallen! Ik ben er nog niet helemaal, maar mijn darmen beginnen weer voedsel te verdragen, dus ik eet wel weer, het komt er alleen nog een beetje beroerd uit zal ik maar zeggen. Niet dat jullie nou bloemetjesparfum door de wc spoelen denk ik, maar toch.

Ik ben ondertussen begonnen met werken. Ik ben manager van het education project dat loopt. Er werken 2 education officers onder mij, die ik moet aansturen, wat een beetje lastig is omdat ze er allebei al dagen niet zijn, de een heeft Malaria en de ander heeft een motorongeluk gehad. Ik ben dus maar zelf wat aan het uitzoeken van hoe en wat. Voorlopig vis ik dus zelf hier en daar wat achter netten, draag ik wat water naar de zee en als de maaltijd op is serveer ik de mosterd. Want zo gaat dat hier, je wordt niet echt geïnformeerd, je zoekt het zelf maar uit en als dat betekent dat je opnieuw het wiel moet uitvinden, dan heb je in elk geval verstand van zaken vanaf het absolute nulpunt zal ik maar zeggen. Gelukkig valt het internet meerdere keren per dag uit, of is het zo sloom dat je 3 kwartier bezig bent om 1 facebook update te doen, dus je krijgt nog eens wat gedaan. Als dierenarts assistent dan he, niet op kantoor. Dus bij gebrek aan personeel en internet vandaag als heus lid van de medische staf rontgenfoto’s gemaakt, en zustertje gespeeld als assistent van de dierenarts, monitoren of alle hartslagen nog slaan, of het bloed nog pompt, of ogen en neuzen nog nat zijn of de zuurstoflevels nog hoog genoeg zijn enz enz. Gelukkig was dit allemaal het geval, want mien god, ik ben geen dokter wat zou ik anders moeten doen nietwaar?!

Dat motorongeluk van collega Joseph was overigens niet zo vreemd hoor. Verkeerslichten, verkeersborden, markering op de weg, straatlantaarns, richtingaanwijzers en een rijbewijs (ja echt!) allemaal overbodig! Als je denkt te weten hoe een auto werkt, stap je erin en rij je weg. Rijbewijs is geen vereiste. Aangezien ik hier een  auto tot mijn beschikking heb, en de rest van de vrijwilligers niet, ben ik meestal degene die rijdt naar een supermarkt oid, en de enige juiste rijstijl is; drive like a Malawian! (misschien een nieuwe hit na ‘walk like an egyptian’) Dus gewoon gas erop en meegaan in de stroom!

Verder heeft Richard vertrouwen in me gesteld, (gebaseerd op mijn achter netten vissen-water draag-mosterd serveer- capaciteiten denk ik) en me project manager gemaakt samen met Victoria (andere vrijwilliger) van de World Spay Day Lilongwe. Op deze dag mag iedereen die dat maar wil, zijn hond of kat gratis komen laten steriliseren(to spay) of castreren(to neuter)(alleen huisdieren, echtgenoten zijn uitgesloten van deelneming) Dat wil zeggen; hij verwacht van ons dat we een dag gaan organiseren vanuit niks. Het enige dat we weten is dat deze dag gaat plaatsvinden op 26 februari en dat er die dag wereldwijd wordt gedaan aan ‘spayen’ en ‘neuteren’. We moeten een locatie zoeken, waar we een grote tent gaan neerzetten, die die dag als kliniek gaat dienen. Er moet een registratie systeem bedacht worden. We moeten een lijst maken van benodigde materialen en medicatie, we moeten de promotie gaan verzorgen en die dag alles in goede banen leiden, terwijl we zelf ook bezig zijn met spayen-neuteren en vaccineren etc. Ik ben net zo benieuwd als jullie hoe ik dit ga doen!

Wat zeker niet mag ontbreken in dit reisverhaal is de komst van Nala! Nala is mien hondtie(check de foto’s). Ze is nu ongeveer 7 maanden oud en weegt 12kg. Ze wordt tussen de 15 en 20 kg. Ze is bij de LSPCA binnen gebracht op 10 september vorig jaar waar ze al die tijd in een hok buiten heeft gezeten. Ze was in beslag genomen van een handelaar. Ze heeft dus nog nooit een baasje gehad. Toen ik haar voor het eerst uit haar hok haalde was ze zo bang dat ze tegen het kippengaas omhoog klom! Ik heb haar opgepakt en als een klein kind hing ze aan me vast. Ze kan niet aan een lijn lopen, dan wordt ze helemaal panisch, maar ik heb haar nu 3 dagen en ik train haar. Ik heb haar een ketting gegeven, die ze 24-7 om heeft. In het begin een beetje vervelend want ze werd er angstig van, maar ze went er nu aan. Ze loopt (ook een klein beetje uit angst en wantrouwen naar alles om zich heen) overal achter mij aan. Ze komt als ik haar roep of naar haar fluit en verliest me nooit langer dan 10sec uit het oog. Zelfs nu ik dit aan de eetkamertafel zit te typen ligt ze naast me op de grond en bij elke beweging die ik maak kijkt ze op of ik ook toevallig weg loop, want dan volgt ze me op de voet. Soms als ik loop voel ik haar neus tegen mn kuit, zo dicht loopt ze achter me. Maar langzaam maar zeker begint ze iets minder angstig te worden en komt haar ondeugende puppy gedrag naar boven.

Zo lag ze van de week triomfantelijk bovenop de eetkamertafel, een uit de keuken gejatte spons aan stukken te scheuren, en heeft ze vanmiddag mijn klamboe om zeep geholpen. Gaten zo groot! De ouwe doos van tante Sjaan is er niks bij.

Maar verder is ze heel slim en leergierig. Commando ‘zit’ snapt ze al, ze heeft nog niet in mijn cottage geplast of gepoept alleen buiten, ze heeft door dat als ik een bal gooi, zij hem moet ophalen, en ze komt als ik haar naam roep of als ik fluit. Nou voor een 3 daagse training, niet slecht. Nu hopen dat mevrouw deze leerlijn vast houdt en niet alles in huis kapot maakt, want dan wordt t me nog een mooie klus. Qua gezondheid zit het wel goed met haar. Ze heeft haar entingen gehad, en is op gewicht. Ze zat wel onder de vlooien toen ik haar kreeg, die nu zo goed als allemaal weg zijn, en ze heeft op beide oren nog open wonden van de vliegen. Maar als het goed is gaat dat allemaal weer over. En dan natuurlijk de vraag die veel mensen gaan stellen als ik het antwoord niet vast typ; ga je haar meenemen naar Nederland? Antwoord: misschien. Vanzelfsprekend wil zwervers-opvang Prij haar graag hebben, maar er zitten nog al wat haken en ogen aan. Een van die haken is Matthijs, die haar natuurlijk ook leuk moet vinden en een tweede hond in z’n huis moet toelaten. Dan is er nog alle administratieve rompslomp, allerlei vaccinaties, tests, onderzoeken en stempels zijn nodig om een hond vanuit hier naar Nederland te vervoeren. En tot slot de kosten. Ik heb er best iets voor over maar geen kapitalen. Dat is dus allemaal nog even afwachten. Het wordt een moeilijk afscheid in Malawi, of een warm weerzien in Nederland voor Nala en mij, maar zover is het nog lang niet….

Het komende weekend ziet er goed uit, morgenochtend hondentraining. Morgenmiddag als het goed is wat shoppen met Hilda(onze Malawiaanse receptioniste die wel wat leuke winkeltjes weet) en Victoria. Morgenavond komt Richard(de dierenarts) bij mij een borrel doen (zal ik Anne ook vragen of ze zin heeft in een borrel?, oooohhhh Bianca toch?!) en zondag komt Victoria hier zwemmen en gaan we ’s middags borrelen bij een café (de foor siezens, fonetisch voor ‘de 4 seizoenen’ in het engels, maar dacht dat dit wel een leuke woordgrap zou zijn aangezien ik ff niet zo snel wist hoe je dat in het engels schrijft) waar ze live muziek hebben en een lounge achtig tuin gebeuren. Eindelijk tijd voor leuke dingen.

Ik ga komende week mijn artikel voor de krant opsturen (mag ook wel eens beginnen met schrijven dan) dus hou de Hoogeveensche Courant in de gaten!

Mochten er nog mensen zijn die me iets willen toesturen, het adres is;

LSPCA (to Bianca Prij)

18 Acacia Road Area 9

Private bag 151

Lilongwe

Malawi

Africa

Bedenk je goed voordat je wat op stuurt, dat het prijzig is. Heleen kwam er al achter toen ze een pakketje wilde sturen dat de verzendkosten zo rond de 25 euro waren haha. Maar een kaartje of foto is vast goedkoper!  Mocht je nou van plan zijn wat te sturen,(dat zullen niet veel mensen van plan zijn, maar je zal altijd zien dat als ik dit niet benoem er alsnog mensen zijn die zeggen ‘had het maar gezegd!’) laat het dan ff weten, want het is zonde om niet het hele toegestane verzendgewicht te benutten, dan heb ik nog wel wat kleine wensjes voor spullen, het meeste voor het werk. (lamineerhoezen, van die labeltjes/sleutelhangers voor aan sleutels, handdoeken,  spaghettisausmix zakjes van knorr die mama altijd maakt, dextro energy tabletten enz enz, uiteraard betaal ik je de gemaakte kosten terug haha)

Ik hoop dat jullie net zo blij zijn als ik dat het nu de goede kant op gaat met mijn gezondheid en mijn belevingen, want op deze manier is het leven veel leuker hier! (op een klein minpuntje na dat vandaag bekend is gemaakt dat we vanaf nu een week geen water hebben, maar goed, skinnydippen in het zwembad is altijd al leuk geweest!)

Ik denk aan jullie!

Dikke kus,

Bianc